Bajanie babci

Babcia w fotelu siada,
Wnukom bajki opowiada,
O tym jak zła królowa
Królewnę Śnieżkę poniżała,
No i z zamku ją wygnała,
I jak wredna macocha,
Co kopciuszka nie kochała
Do ciężkiej pracy ją zagnała,
Jak Dżepetto syna bardzo mieć chciał,
Więc go z drzewa wystrugał,
I Pinokio go nazwał,
A  ten zamiast wdzięcznym być, 
Nie robił dla niego nic,
Moc kłopotów ojciec z nim miał,
Mimo wszystko go kochał,
Oraz jak kobieta stara,
Mieć córeczkę bardzo chciała,
Bo samotna była,
Więc ziarenko zasadziła,
Los jej sprzyjał jest córeczka,
W kwiatku mała calineczka,
Szczęścia długo nie zaznała, 
Bo ropucha ją porwała,
Dzieci tych bajek słuchają,
Z żalu smutne oczka mają
Że ich dola taka zła...
Nie smućcie się moje dziatki,
Bajki dobrze kończą się,
Każda z nich swój morał ma,
Ten kto jest przez los skrzywdzony,
Będzie potem wynagrodzony,
A ten co czyni zło,
Spadnie Hen na samo dno.
Dobro zło zwycięża,
Każdy o tym wie,
Bo takie jest nasze życie.